Γενικά

Κοινά έντομα/ ζωύφια που προκαλούν τσιμπήματα : σφήκες, μέλισσες, κουνούπια, σκνίπες, ψύλλοι, αλογόμυγες, ακάρεα, κοριοί, τσιμπούρια, ψείρες , μυρμήγκια, αράχνες, σκορπιοί.
Αν ένα άτομο δεν έχει αλλεργική προδιάθεση στα τσιμπήματα από ζωύφια και έντομα, τότε το τσίμπημα δεν προκαλεί συνήθως συστημική αντίδραση.

• Ο οργανισμός αντιδρά στις τοξικές ουσίες του δηλητηρίου. Η αντίδραση αυτή εκφράζεται ως τοπική φλεγμονή με ερυθρότητα, οίδημα, κνησμό και8πόνο.
• Συνήθως η απλή αυτή αντίδραση διαρκεί κάποια λεπτά ή ώρες και υποχωρεί χωρίς ανάγκη λήψης φαρμακευτικής αγωγής.
• Αν το ζωύφιο/έντομο είναι μολυσμένο τότε μπορεί να εμφανιστεί και διόγκωση των λεμφαδένων.
• Το σημείο του τσιμπήματος αλλά και η ποσότητα του δηλητηρίου αποτελούν σημαντικούς παράγοντες στην εξέλιξη και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων.
• Τα πολλαπλά και ταυτόχρονα τσιμπήματα έχουν σωρευτική τοξική επίπτωση.
• Αν το δηλητήριο είναι αρκετά ισχυρό, μπορεί να προκληθεί συστημική αντίδραση.

Σε άτομα που είναι ευαισθητοποιημένα:

• μπορεί να προκληθεί εκτεταμένη τοπική αντίδραση (π.χ. το τσίμπημα είναι στο δάκτυλο, το οίδημα εξαπλώνεται σε όλο το χέρι )
• μπορεί να εμφανισθεί κνίδωση σε όλο το σώμα και ήπια συστημική αντίδραση με αγγειοοίδημα ή χωρίς
• μπορεί να προκληθεί σοβαρή αναφυλαξία (πχ. δύσπνοια, πτώση της πίεσης, απώλεια αισθήσεων κλπ.)

Εκτός από τον κίνδυνο εμφάνισης σοβαρής αλλεργικής αντίδρασης ( πιο συχνά εμφανίζεται μετά από τσίμπημα σφήκας ή μέλισσας), μερικά τσιμπήματα εντόμων μπορεί να μεταδώσουν και ασθένειες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η μαλάρια που μεταδίδεται μέσω των κουνουπιών, και η νόσος Lyme που μεταδίδεται μέσω του τσιμπήματος από τσιμπούρι.