Αντιμετώπιση του μυοσκελετικού πόνου με φάρμακα
Ορισμένες κατηγορίες φαρμάκων είναι πολύ αποτελεσματικές για την αντιμετώπιση του πόνου ωστόσο συνοδεύονται από περιορισμούς στη χρήση τους, ανεπιθύμητες ενέργειες ενώ θα πρέπει να αποφεύγονται σε ορισμένες ομάδες ασθενών. Κατ’ επέκταση θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού και του φαρμακοποιού.
Οι συνηθέστερες κατηγορίες φαρμάκων για την αντιμετώπιση του μυοσκελετικού πόνου είναι:
- Απλά αναλγητικά για την αντιμετώπιση ήπιου πόνου χωρίς φλεγμονή.
- Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ανήκουν στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης του μυοσκελετικού πόνου καθώς αντιμετωπίζουν τη φλεγμονή μειώνοντας το οίδημα και τον πόνο.
- Η χορήγηση κορτικοστεροειδών ( γνωστά ως στεροειδή) μπορεί να μειώσει έμμεσα τον πόνο ελαττώνοντας τα οιδήματα.
- Σε έντονο πόνο, που δεν μπορεί να καλυφθεί από τη δράση των παραπάνω τύπων φαρμάκων, οι γιατροί μπορούν να συνταγογραφήσουν οποιοειδή αναλγητικά για μικρό χρονικό διάστημα.
- Τα μυοσκελετικά χαλαρωτικά φάρμακα, επιδρούν κατευθείαν στις διεργασίες του κεντρικού νευρικού συστήματος και καταπραΰνουν τον πόνο.
- Αν κριθεί χρήσιμο, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Αυτά επηρεάζουν τα επίπεδα μιας ορμόνης με αποτέλεσμα να μειώνουν την αντίληψη του επιπέδου του πόνου.
- Σε ιδιαίτερες περιπτώσεις νευροπαθητικού πόνου, η χορήγηση αντιεπιληπτικών φαρμάκων μπορεί να ελαττώσει το επίπεδο νευρικής αγωγιμότητας βοηθώντας στην αντιμετώπιση του πόνου.
- Τοπικά αναλγητικά – υπάρχουν σε μορφή κρέμας, γέλης, διαλυμάτων ή αυτοκόλλητων. Επιδρούν στους αισθητικούς υποδοχείς του δέρματος, και με την απορρόφηση της δραστικής ουσίας βελτιώνουν την αίσθηση του πόνου.
- Ενέσεις με αναισθητικά ή αντιφλεγμονώδη ή κορτιζονούχα φάρμακα για άμεση δράση ενάντια στον πόνο (πρέπει να γίνονται από γιατρό ή από νοσηλευτικό προσωπικό)
Σημείωση
Ο κάθε ασθενής είναι διαφορετικός για αυτό και ο γιατρός είναι υπεύθυνος να βρει την κατάλληλη για την κάθε περίπτωση φαρμακευτική αγωγή με τις λιγότερες πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες. Τροποποιήσεις ή διακοπή σε φάρμακα πρέπει να γίνεται με εντολή ή εν γνώση του γιατρού, γιατί μπορεί να επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.