Η δασκάλα παρατηρεί ότι δεν μπορεί να καθίσει ήσυχο στο θρανίο του. Στο σπίτι, περιστρέφει ασταμάτητα την περιστρεφόμενη καρέκλα στο γραφείο του. Μιλά, σχεδόν συνεχώς. Δυσκολεύεται να περιμένει έστω και λίγα λεπτά. Είναι απλά “ζιζάνιο” ή αντιμετωπίζει θέμα παιδικής υπερκινητικότητας;

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), αν και έχει έναν και πλέον αιώνα βιβλιογραφίας και αναφοράς στα συμπτώματά της, είναι στις μέρες μας πολύ συχνότερη από ό,τι στο παρελθόν. Δείτε στο άρθρο μας που ακολουθεί τις αιτίες, τη συμπτωματολογία καθώς και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η διαταραχή.

 

Τύποι ΔΕΠΥ

Οι ειδικοί διακρίνουν 3 τύπους Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας:

  • Υπερισχύων τύπος υπερκινητικότητας. Εδώ παρατηρείται έντονη υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα στο παιδί, αλλά όχι διάσπαση προσοχής.
  • Υπερισχύων τύπος διάσπασης προσοχής. Το αντίθετο από τον παραπάνω. Το παιδί παρουσιάζει διάσπαση προσοχής χωρίς όμως συμπτώματα υπερκινητικότητας.
  • Παρουσία τόσο υπερκινητικότητας όσο και διάσπασης προσοχής.

 

Αιτίες και παράγοντες κινδύνου

Η επιστήμη δεν γνωρίζει τις ακριβείς αιτίες της ΔΕΠΥ. Ωστόσο, έχει παρατηρηθεί η τάση οικογενειακού ιστορικού. Εάν ένας αδελφός ή γονέας έχει ΔΕΠΥ, είναι πιο πιθανή η εμφάνιση του συνδρόμου.

Διεξάγονται πολλές έρευνες που διερευνούν παράγοντες που δυνητικά αυξάνουν τον κίνδυνο, όπως:

  • Έκθεση σε αλκοόλ ή καπνό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
  • Άγχος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
  • Χρήση κινητού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
  • Έκθεση σε περιβαλλοντικές τοξίνες του παιδιού σε νεαρή ηλικία
  • Χαμηλό βάρος γέννησης
  • Πιθανός ήπιος τραυματισμός στον εγκέφαλο.

 

Κοινοί μύθοι για την υπερκινητικότητα

Οι πιο συνηθισμένες παρανοήσεις για την υπερκινητικότητα:

  • Προκαλείται από κατανάλωση υπερβολικής ποσότητας ζάχαρης ή τεχνητών χρωστικών από το παιδί
  • Οφείλεται στον υπερβολικό χρόνο που περνά το παιδί μπροστά στην τηλεόραση, τον υπολογιστή ή το κινητό
  • Είναι αιτία κακού περιβάλλοντος γονικής μέριμνας.

 

Συμπτώματα

Τα συνηθέστερα συμπτώματα υπερκινητικότητας είναι:

  • Το παιδί φαίνεται να είναι συνεχώς έτοιμο για δράση και κίνηση, πάντα “on the go”. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με υπερκινητικότητα κινούνται έως και 8 φορές περισσότερο από τα υπόλοιπα παιδιά.
  • Το παιδί δεν μπορεί να παραμείνει καθισμένο.
  • Σηκώνεται από το θρανίο του στο σχολείο, χωρίς να έχει πάρει άδεια.
  • Τρέχει περίεργα.
  • Σκαρφαλώνει εκεί που δεν θα έπρεπε.
  • Δεν περιμένει τη σειρά του για να μιλήσει σε μια συνομιλία.
  • Ολοκληρώνει από μόνο του τις προτάσεις των συνομιλητών του.
  • Απαντά σε μια ερώτηση, πριν αυτή ακόμη τελειώσει.
  • Παρεισφρέει σε συνομιλίες άλλων.
  • Μπαίνει στο παιχνίδι άλλων παιδιών απρόσκλητο.
  • Δεν μπορεί να σταματήσει να ασχολείται με τον εαυτό του, του φταίνε τα πάντα.
  • Χτυπά ή κάνει θόρυβο με τα χέρια ή τα πόδια του.
  • Φλυαρεί ασταμάτητα.
  • Δεν μπορεί να παίξει χωρίς να κάνει υπερβολικό θόρυβο.
  • Είναι απρόθυμο να περιμένει τη σειρά του σε ένα παιχνίδι όπου οι παίκτες παίζουν με σειρά.
  • Δεν μπορεί να περιμένει σε ουρές ανθρώπων.

 

Διάγνωση

Η διάγνωση της διαταραχής μπορεί να γίνει μόνο από ειδικό, παιδίατρο και στη συνέχεια παιδοψυχίατρο ή παιδοψυχολόγο, καθώς υπάρχουν λεπτές γραμμές μεταξύ του τι αποτελεί σύνδρομο υπερκινητικότητας και τι είναι απλά ένα πιο ζωηρό από το συνηθισμένο παιδί.

Ο ειδικός θα ακολουθήσει το εξής πρωτόκολλο:

  • Λήψη λεπτομερειών του ιατρικού ιστορικού του παιδιού.
  • Σύνθεση πληροφοριών από γονείς και δασκάλους.
  • Επιβεβαίωση ή απόρριψη άλλων πηγών των συμπτωμάτων, όπως επιληψία, αυτισμός ή διαταραχές λόγου.
  • Δημιουργία μίας καλής προσωπικής επικοινωνίας με το παιδί.
  • Εξέταση συμπτωμάτων του συνδρόμου, στη βάση καθορισμένων διαγνωστικών κριτηρίων.

 

Θεραπεία

Ο γιατρός μπορεί να συστήσει την αντιμετώπιση της υπερκινητικότητας με συνδυασμό θεραπειών. Η θεραπεία συχνά εξαρτάται από τα συμπτώματα που παρουσιάζει το παιδί και από τον βαθμό στον οποίο η υπερκινητικότητα επηρεάζει τη ζωή του στο σπίτι και στο σχολείο. Οι τύποι θεραπειών είναι οι παρακάτω:

 

Συμπεριφορική θεραπεία. Περιλαμβάνει τη συνεργασία με έναν θεραπευτή, ο οποίος μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να δημιουργήσουν κοινωνικές δεξιότητες και να μάθουν τεχνικές που θα τα βοηθήσουν να ολοκληρώνουν τις εργασίες τους και να λειτουργούν φυσιολογικά.

 

Φάρμακα. Μπορεί να συνταγογραφηθούν φάρμακα για να ενισχύσουν την προσοχή και την εστίαση. Ενώ διατίθεται μια μεγάλη γκάμα φαρμάκων, οι πιο συνηθισμένοι τύποι είναι διεγερτικά.

Η αρθρογραφία του δικτύου Green Pharmacy αντλεί στοιχεία μόνο από έγκυρες πηγές και επίσημους φορείς. Η αρθρογραφία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ιατρική διάγνωση και αγωγή.

Βρείτε τώρα δίπλα σας ένα φαρμακείο του Δικτύου Green Pharmacy εδώ!