Αντιμετώπιση

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η κνίδωση είναι αυτοπεριοριζόμενη και συνήθως υποχωρεί σε 48 ώρες.
Η καλύτερη θεραπεία για την κνίδωση αποτελεί η ανεύρεση του αιτίου και η αποφυγή του. Η διαδικασία αυτή ωστόσο γίνεται ιδιαίτερα δύσκολη σε ορισμένες περιπτώσεις π.χ. όταν δεν υπάρχει το σωστό ιστορικό ασθενούς, ή όταν ο ασθενής λαμβάνει πολλά νέα φάρμακα.
Τα συμπτώματα της κνίδωσης, και ιδιαίτερα ο κνησμός, έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής του ασθενούς. Συχνά διαταράσσουν τον ύπνο με αποτέλεσμα να επηρεάζεται αρνητικά η παραγωγικότητα στην εργασία ή η απόδοση στο σχολείο, η κοινωνική ζωή και άλλες δραστηριότητες του ατόμου. Σημαντικός λοιπόν στόχος της θεραπείας είναι αρχικά η ύφεση του κνησμού και των πομφών (σε μέγεθος και αριθμό).

Φαρμακευτική θεραπεία και συμβουλές

• Αντισταμινικά φάρμακα που αναστέλλουν τη δράση της ισταμίνης, της ουσίας που απελευθερώνεται από τον οργανισμό κατά τη διάρκεια αλλεργικών αντιδράσεων. Μειώνουν τον κνησμό.
• Κορτικοστεροειδή φάρμακα (συνήθως τοπικά) χρησιμοποιούνται σε επίμονες ή υποτροπιάζουσες περιπτώσεις, συνήθως για μικρό χρονικό διάστημα. Μειώνουν τη φλεγμονή.
• Αναλγητικά φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν αν υπάρχει πόνος.

Επιπλέον,

• Κάνουμε μπάνιο με χλιαρό νερό και όχι με ζεστό για να μην ερεθιστεί περισσότερο το δέρμα.
• Αποφεύγουμε να ξύνουμε την περιοχή για να μειώσουμε την πιθανότητα μόλυνσης.
• Προτιμούμε ελαφρά ρούχα για να μην υπάρχει τριβή με το ερεθισμένο δέρμα.
• Χρησιμοποιούμε ειδικά δερμοκαλλυντικά προϊόντα για τον καθαρισμό και την ενυδάτωση, που ενδείκνυνται για το ευαίσθητο δέρμα.

Για τις περιπτώσεις αναφυλαξίας

• Αδρεναλίνη : χορηγείται άμεσα σε ενέσιμη μορφή, ενδομυϊκά στον προσθιο-πλάγιο μηρό, όσο το δυνατόν συντομότερα από την στιγμή που η παρουσιαστεί υποψία αναφυλαξίας. Αν το άτομο δεν ανταποκρίνεται καλά στη θεραπεία, η ένεση μπορεί να επαναλαμβάνεται κάθε 5 έως 15 λεπτά.
• Βρογχοδιασταλτικά φάρμακα μπορούν επίσης να χορηγηθούν μέσω συσκευής (νεφελοποιητής)  όταν η αδρεναλίνη δεν μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα της δύσπνοιας.

Επιπλέον,

• Τα άτομα που κινδυνεύουν από αναφυλαξία συνιστάται να είναι πάντοτε προετοιμασμένα για ένα πιθανό επεισόδιο. Το ίδιο ισχύει και για το περιβάλλον του ατόμου (πχ. οικογένεια, σχολείο, εργασία, νοσηλευτικό προσωπικό κλπ.), το οποίο πρέπει να είναι ενημερωμένο για τις αλλεργίες του ατόμου, καθώς και για τις ενέργειες που θα πρέπει να πραγματοποιηθούν σε περίπτωση επεισοδίου αναφυλαξίας πχ. καλούμε το ασθενοφόρο ακόμη και αν έχει χορηγηθεί η αδρεναλίνη.
• Πρέπει να φέρουν μαζί τους την ένεση αδρεναλίνης, καθώς οδηγίες για τη χρήση της ένεσης σε περίπτωση που θα χρειαστεί να χορηγηθεί από τρίτο πρόσωπο. Επιπλέον, συστήνεται να φορούν κάποια ένδειξη ιατρικής προειδοποίησης (πχ. βραχιόλι).
• Ο γιατρός και ο φαρμακοποιός μπορούν να εξηγήσουν στον ασθενή τη σωστή χρήση της ένεσης καθώς και τη σημαντικότητα της άμεσης αντιμετώπισης του αναφυλακτικού επεισοδίου.

Άλλες θεραπείες

Ένα διαφορετικό είδος θεραπείας αποτελεί η ανοσοθεραπεία. Στόχος είναι το σώμα να γίνει λιγότερο ευαίσθητο στην ουσία που προκαλεί την αλλεργική αντίδραση, και με αυτό τον τρόπο να αποφευχθούν μελλοντικά επεισόδια αναφυλαξίας.Μικρές ποσότητες του αλλεργιογόνου χορηγούνται με υποδόρια ένεση για την απευαισθητοποίηση κατά των εντόμων, ενώ η από του στόματος απευαισθητοποίηση είναι αποτελεσματική για πολλά τρόφιμα.